Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

"Voor samenvatting zie pdf masterproef"

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Delirium is een acute aandoening, waarbij er een verandering in bewustzijn en cognitie optreedt. Een derde van de patiënten van 70 jaar of ouder opgenomen in het ziekenhuis maakt dit door. Het is een grote risicofactor voor complicaties en een langere verblijfsduur. Bovendien is het op lange termijn geassocieerd met een verhoogd risico op mortaliteit en institutionalisering. Het is dus van belang dat delirium correct gescreend en behandeld wordt om de gevolgen hiervan te beperken. De Delirium Observation Screening Scale (DOSS) is een valide en betrouwbare screeningstool om delirium te screenen, maar wordt onvoldoende systematisch gebruikt door zorgverleners omwille van tijdstekort en andere prioriteiten (vb. meer gericht zijn op de initiële reden van opname). Als gevolg blijft delirium vaak ondergedetecteerd. Om het gebruik in de klinische praktijk te verbeteren is er een verkorte versie ontwikkeld van de DOSS, de zgn. s-DOSS, bestaande uit negen items. De s-DOSS vertoonde goede diagnostische accuraatheid in een populatie van palliatieve patiënten. Verdere studies zijn nodig om de s-DOSS te valideren in andere populaties, bijvoorbeeld bij patiënten met heupfracturen. Doelstelling: Het bepalen van de validiteit en betrouwbaarheid van de verkorte DOSS (s-DOSS) om delirium te detecteren bij geriatrische patiënten op een traumatologie afdeling. Design: Er werd een descriptief prospectieve studie uitgevoerd tussen november 2019 en maart 2020. Methodologie: Er werd een steekproef van 94 patiënten getrokken uit een populatie op de traumatologie afdeling van het UZ Leuven, waarvan er 50 geïncludeerd werden. Bij deze patiënten werd de Confusion Assessment Method (CAM), DOSS en Delirium Index (DI) gepaard gescoord op basis van een cognitief interview (de 3D-CAM) op drie verschillende momenten in de eerste zeven dagen postoperatief. Vervolgens werd de validiteit van de s-DOSS geanalyseerd door deze te vergelijken met de gouden standaard, de CAM, en de DI. De interne consistentie van de s-DOSS werd geanalyseerd door gebruik te maken van de Cronbach’s alfa. Resultaten: Delirium was aanwezig in 20.3% van de 138 observaties. De validiteit van de s-DOSS was goed en had een sensitiviteit van 78.6%, specificiteit van 87.3%, positief predictieve waarde van 61.1%, negatief predictieve waarde van 94.1% en een overall accuracy van 85.5% bij een cutoff score van één. De concurrente validiteit van de s-DOSS met de DI bedroeg 0.629 (p < 0.01). De interne consistentie bedroeg een Cronbach’s alfa coëfficiënt van 0.714. Conclusie: Voor deze studie bleek de s-DOSS met een cutoff score van één of meer een valide en betrouwbare screeningstool te zijn om delirium te detecteren op een traumatologie afdeling. Uit een eerdere studie in een palliatieve setting bleek de optimale cutoff score twee of meer te zijn. Verdere studies zijn dus nodig om de s-DOSS te valideren in deze en andere populaties. Relevantie voor de praktijk: Het gebruik van de s-DOSS kan ervoor zorgen dat verpleegkundigen sneller de schaal kunnen invullen en op die manier minder tijd moeten besteden aan het klinisch assessment. Doordat het afnemen van de s-DOSS minder tijd in beslag neemt, kan dit er voor zorgen dat verpleegkundigen deze vaker gaan scoren en zo ook delirium sneller en vaker gedetecteerd kan worden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

PROBLEEMSTELLING: Delier is een acuut syndroom dat zich kenmerkt door een verstoring van het bewustzijn, aandachtstekort en een fluctuerend verloop. Het is een veelvoorkomende aandoening waarbij vooral de oudere patiëntenpopulatie die een operatie hebben ondergaan, een erg kwetsbare groep vormt. Er bestaan verschillende schalen om een delier te kunnen vaststellen. Echter worden deze schalen niet consequent gebruikt in de praktijk en zijn ze, indien wel gebruikt, gebaseerd op de observaties van de persoon die ze afneemt en dus subjectief van aard. In 2017 werd het eerste objectieve screeningsinstrument voor de detectie van delier ontwikkeld, namelijk de DeltaScan. Het meet de kans op een delier op basis van een 1-minuut durend EEG aan de hand van één kanaal. De validiteit en betrouwbaarheid werd in eerder onderzoek al aangetoond. DOELSTELLING: Dit onderzoek had als doel de gebruiksvriendelijkheid van de DeltaScan na te gaan. Er werd getracht een antwoord te formuleren op de vraag ‘Wat zijn de ervaringen van verpleegkundigen omtrent het gebruik van de DeltaScan t.o.v. de DOSS bij 70-plussers?’ METHODE: Om een antwoord te kunnen bieden op de onderzoeksvraag werd een kwantitatief onderzoeksdesign gebruikt. Anonieme vragenlijsten werden uitgedeeld aan tien verpleegkundigen op de afdeling traumatologie van het ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven. RESULTATEN: De voorkeur van de participanten ging uit naar de DOSS bij de bevraging naar de algemene voorkeur (90%), de gebruiksvriendelijkheid (80%) het beoordelen van een delier (70%), het tijdaspect (100%), het gebruik bij ouderen (70%), het gebruik in geval van een hyperactief delier (90%) en bij een postoperatieve patiëntenpopulatie (70%). Zestig procent van de verpleegkundigen gaven de voorkeur aan de DeltaScan indien er sprake zou zijn van een hypoactief delier. Zeventig procent van de verpleegkundigen gaat ervan uit dat de DeltaScan door de patiënten wordt aanvaard. Dit in tegenstelling tot de aanvaarding bij medecollega’s waarbij 30 procent van de verpleegkundigen aangeeft dat de DeltaScan bij hun collega’s zelden wordt aanvaard en 40 procent soms de DeltaScan zou aanvaarden. Bij 50 procent van de participanten wordt het tijdsaspect van de DeltaScan als minpunt aangeduid terwijl de objectiviteit, het duidelijke scoresysteem en het kunnen opsporen van een hypoactief delier als positieve punten worden ervaren. CONCLUSIE: Uit deze bevindingen raden wij verder onderzoek aan m.b.t. de gebruiksvriendelijkheid van de DeltaScan in verschillende situaties. Verder dient er aandacht geschonken te worden aan de werklast waarmee verpleegkundigen te kampen hebben en wat het effect is op het stressniveau dat gepaard gaat met het invoeren van een nieuw meetinstrument.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Elia Van Nieuwkerke en Ylenia van Boxel, Ervaringen bij verpleegkundigen omtrent het gebruik van de DeltaScan versus de Delirium Observation Screening Scale bij 70-plussers. Masterproef tot het behalen van de graad van Master Verpleegkunde en de Vroedkunde, juni 2020. Promotor: prof. dr. Koen Milisen en Co-promotor: dr. Elke Detroyer, prof. dr. An Sermon en werkbegeleider: mevr. Sien Maebe. PROBLEEMSTELLING: Delier is een acuut syndroom dat zich kenmerkt door een verstoring van het bewustzijn, aandachtstekort en een fluctuerend verloop. Het is een veelvoorkomende aandoening waarbij vooral de oudere patiëntenpopulatie die een operatie hebben ondergaan, een erg kwetsbare groep vormt. Er bestaan verschillende schalen om een delier te kunnen vaststellen. Echter worden deze schalen niet consequent gebruikt in de praktijk en zijn ze, indien wel gebruikt, gebaseerd op de observaties van de persoon die ze afneemt en dus subjectief van aard. In 2017 werd het eerste objectieve screeningsinstrument voor de detectie van delier ontwikkeld, namelijk de DeltaScan. Het meet de kans op een delier op basis van een 1-minuut durend EEG aan de hand van één kanaal. De validiteit en betrouwbaarheid werd in eerder onderzoek al aangetoond. DOELSTELLING: Dit onderzoek had als doel de gebruiksvriendelijkheid van de DeltaScan na te gaan. Er werd getracht een antwoord te formuleren op de vraag ‘Wat zijn de ervaringen van verpleegkundigen omtrent het gebruik van de DeltaScan t.o.v. de DOSS bij 70-plussers?’ METHODE: Om een antwoord te kunnen bieden op de onderzoeksvraag werd een kwantitatief onderzoeksdesign gebruikt. Anonieme vragenlijsten werden uitgedeeld aan tien verpleegkundigen op de afdeling traumatologie van het ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven. RESULTATEN: De voorkeur van de participanten ging uit naar de DOSS bij de bevraging naar de algemene voorkeur (90%), de gebruiksvriendelijkheid (80%) het beoordelen van een delier (70%), het tijdaspect (100%), het gebruik bij ouderen (70%), het gebruik in geval van een hyperactief delier (90%) en bij een postoperatieve patiëntenpopulatie (70%). Zestig procent van de verpleegkundigen gaven de voorkeur aan de DeltaScan indien er sprake zou zijn van een hypoactief delier. Zeventig procent van de verpleegkundigen gaat ervan uit dat de DeltaScan door de patiënten wordt aanvaard. Dit in tegenstelling tot de aanvaarding bij medecollega’s waarbij 30 procent van de verpleegkundigen aangeeft dat de DeltaScan bij hun collega’s zelden wordt aanvaard en 40 procent soms de DeltaScan zou aanvaarden. Bij 50 procent van de participanten wordt het tijdsaspect van de DeltaScan als minpunt aangeduid terwijl de objectiviteit, het duidelijke scoresysteem en het kunnen opsporen van een hypoactief delier als positieve punten worden ervaren. CONCLUSIE: Uit deze bevindingen raden wij verder onderzoek aan m.b.t. de gebruiksvriendelijkheid van de DeltaScan in verschillende situaties. Verder dient er aandacht geschonken te worden aan de werklast waarmee verpleegkundigen te kampen hebben en wat het effect is op het stressniveau dat gepaard gaat met het invoeren van een nieuw meetinstrument.